Sociaal isolement kinderen met handicap

Uit onderzoek van stichting Het Gehandicapte Kind blijkt dat veel kinderen met een handicap eenzaam zijn. Dit komt doordat speeltuinen niet voor hen zijn aangepast en sociale activiteiten in de buurt ondernemen lastig is. De conclusie van het rapport dat in de Week van het Gehandicapte Kind is uitgebracht dat kinderen met een handicap in een sociaal isolement leven.

Naast positieve ontwikkeling ook achteruitgang

Stichting Het Gehandicapte Kind vindt het in hun 70e jubileumjaar belangrijk om aandacht te vragen voor de sociale problematiek van kinderen met een beperking. Uit de onderzoeksresultaten van hun rapport blijkt de noodzaak hiervoor. Vergeleken met 1950 is de medische zorg voor mensen met een aandoening vooruitgegaan, maar op het gebied van sociale participatie is er nog werk te verrichten.

Henk-Willem Laan, directeur van stichting Het Gehandicapte Kind, zei in het NOS Radio 1 Journaal dat de situatie zelfs achteruit gegaan.

“Wat een kind het liefst wil is samen spelen of samen sporten”, zegt hij.

De 13-jarige Marie-Claire is ervaringsdeskundige. Ze heeft een spierziekte en zit in een rolstoel. Ze gaat met de taxi naar school, 20 minuten bij haar vandaan. Ze zou graag sporten, maar dat is niet zo makkelijk voor haar als voor andere kinderen van haar leeftijd.

 

We hebben in de buurt eigenlijk geen sport voor mij.

 

Afspreken met vriendinnen is lastig, want dat moet in het weekend of in de vakantie. Vrienden in de buurt heeft ze niet. Ze vertelt: “Niemand weet goed hoe ze met mij om moeten gaan, dus ze gaan eigenlijk niet met mij om. Ze negeren met een beetje, maar ik ben er nu wel aan gewend.” Daarom zou ze het liefst bij kinderen zonder handicap in de klas zitten. Dan raak je vanzelf aan elkaar gewend. Ze vertelt hierover in het Jeugdjournaal.

Henk-Willem Laan zegt hierover:

“Je zou willen dat kinderen elkaar zo vroeg mogelijk ontmoeten. Een deel zit in de fysieke toegankelijkheid, maar een deel zit ook in de mentale toegankelijkheid. Er zijn scholen die zeggen: kom hier maar niet, want dan ben je de enige in een rolstoel en word je gek aangekeken.”

Dit heeft volgens hem ook impact op het latere leven van iemand met een beperking. “Het doet iets met je ontwikkeling als je niet die positieve jeugdervaring hebt. Als je nu kijkt naar de volwassenen met een handicap is er geen groep in Nederland die zich eenzamer voelt.”

Bron: NOS