De kinderarts

Er was een arts
Hij deed zijn werk met liefde
Dat zag je aan alles
Het straalde er vanaf

Jesse, pasgeboren
Kwam er elke week
De artsenhanden vormden steeds
Zijn klompvoetje een beetje rechter
Gipste zijn beentje
En sprak lieve woordjes

Dat maakte mijn moederhart week
Hij zag mijn kindje
Zo lief, zo mooi
Het gaf een band
We werkten aan hetzelfde doel
Het werd steeds een beetje beter

Mijn respect nam toe
Voor de vriendelijke dokter
Want hij maakt zijn beroep
Van het omzien naar de ander

Ik keek achter de doktersjas
Hij was ook vader
En in blijde verwachting
Uitziend naar de echo
Met gezonde spanning
Zo vertelde hij

Ik ben soms ondeugend
En vroeg met een knipoog
Wat als jullie echo
spina bifida laat zien?

Het bleef stil, iets te lang
Gevolgd door een halve grijns
Nadenkend… en keek me aan
‘nou dat weet ik niet hoor’
En even later ‘dat kost heel wat’
De dokter kon het weten.

Maar mijn respect nam af
Tussen ons lag mijn lieve baby
En in mijn hoofd brandde een vraag
Heeft u liefde tot dit kindje
Of liefde tot uw vak?
Maar durfde hem niet te stellen

Een rilling liep over mijn rug
Mijn lieve kleine kindje
Was veilig
Wel bij deze kinderarts
Maar niet bij deze vader?

Ik krijg het niet gerijmd.

Wil je reageren op deze blog van Enike? Stuur an een mail naar [email protected].