Merry Christmas

Het is vandaag Tweede Kerstdag. Ik heb de jongens net weer bij hun vader gebracht. We hebben co-ouderschap en de jongens zijn deze week van dinsdagavond tot zondagmiddag bij mij geweest. Na bijna 5 dagen de zorg gehad te hebben ben ik wel toe aan even “me-time”.

Ik zou liegen als ik zeg dat de omschakeling makkelijk is. Meestal heb ik een paar uur nodig om de rust in mijn lijf te kunnen voelen. Vaak ga ik bij thuiskomst eerst even driftig opruimen en schoonmaken en langzaam voel ik de rust binnen komen. Dan kan ik me pas echt ontspannen en genieten van het alleen zijn. Het voelt altijd erg dubbel, blij zijn met deze me-time, maar tegelijkertijd ook je kinderen missen. De ene keer gaat het ook makkelijker dan de andere keer. Misschien omdat het vandaag Tweede Kerstdag is, dat ik er wat meer moeite mee heb en tijdens het schoonmaken, hier en daar een traantje laat lopen.

Omschakelen
Het maakt me ook bewust wat deze situatie bij je kinderen doet. Zij maken deze omschakelingen ook constant mee, al anderhalf jaar lang. Bij Tijs merk ik ook dat hij altijd even moet omschakelen. Hij is dan druk aanwezig, en het woord mama vliegt in één uur wel honderd keer door de kamer! Tijs is gelukkig goed in het uiten van zijn gevoelens. Een aantal maanden geleden was hij zo druk, zijn oren had hij niet meegenomen en ik wist even niet wat ik met hem aan moest.

Het resultaat was, dat ik binnen een half uur stoom uit mijn oren had en we al ruzie hadden met elkaar. Bij het naar bed brengen vroeg ik hem wat er aan de hand was. Tijs begon te huilen en zei: ‘Mama, ik heb je zo gemist toen ik bij papa was. Maar als ik bij jou ben dan mis ik papa weer. Ik vind het zo lastig, want ik wil bij jullie allebei zijn’. Even slikken want zo’n uitspraak voel je recht in je hart. Natuurlijk vindt hij dit lastig. Nu ik hier meer bewust bij stil sta en we duidelijker naar elkaar communiceren wat we willen, gaat het een stuk beter! Giel heeft hier gelukkig niet zoveel last van. Hij was net geen twee toen ik in een ander huis ging wonen. En heeft geen herinneringen aan hoe het vroeger was. Hij rent vrolijk van het ene huis naar het andere huis.

Huurwoning
Na de scheiding heb ik een huurwoning gekregen in Putten. Het hoog-laag bed van Tijs staat bij mij. Via de gemeente hebben we in beide huizen een toiletstoel gekregen. Tijs kan zelfstandig de trap op en af. Verder zijn er op dit moment geen andere aanpassingen in huis. Mogelijk zal de badkamer in de toekomst aangepast moeten worden of we zullen moeten uitwijken naar een zorgunit aan het huis. Maar hier moet ik nog wat meer onderzoek naar doen (tips zijn welkom!).

Tijs zijn rollator is uiteraard altijd bij hem en zijn rolstoel staat van maandag tot vrijdag op school.

Tijs gaat naar een reguliere school
Tijs zit op een reguliere school. Toen Tijs net naar school ging hebben we tijdens de eerste ouderavond kort verteld over Tijs. (Wat is spina bifida, wat betekent dit lichamelijk en wat kan hij zelf.) We hebben dit gedaan zodat de ouders van de klasgenootjes al het één en ander weten over Tijs. En mochten hun kinderen thuis komen met vragen, deze al beantwoord kunnen worden. Net zoals vroeger bij de kinderopvang, komt de kinderthuiszorg ook op school om Tijs te helpen met plassen. Verder heeft Tijs één keer in de week fysiotherapie. Omdat de school tijdelijk in een ander pand zit doordat de huidige school verbouwd wordt, kan de fysiotherapie niet op school gegeven worden. Normaal was dit dus onder schooltijd. Nu gaan we op woensdagmiddag nog even gezellig naar de fysio toe!

Aanpassingen op school
Inmiddels zit Tijs in groep 3 en de letters en woordjes vliegen om mijn oren. Mama, wat staat daar? Zo knap om te zien hoe de kinderen in zo’n korte tijd leren lezen en schrijven. Wat een groot verschil met groep 2. Tijs doet het goed op school. Hij is sociaal, fanatiek en heeft op sommige dagen, net als alle andere kinderen, geen zin in school want school is STOM!!! Totdat hij de klas binnen komt, zijn werk op zijn tafel ziet liggen en vervolgens meteen aan de slag gaat! 😊. Via het UWV hebben we aangepast schoolmeubilair gekregen. Een stoel op wieltjes en met een verstelbare zitting – zo kan hij beter rechtop blijven zitten- en een tafel waarvan hij het blad omhoog kan doen. Als het blad omhoog staat, kan hij zijn papier met magneetjes vast zetten. En als klap op de vuurpijl niet één, niet twee, maar DRIE laadjes voor zijn spullen. Daar waren de klasgenootjes meteen jaloers op!!  Zo mooi om te zien hoe kinderen kijken, niet de aanpassingen die Tijs heeft, maar de mooie gekleurde laadjes!

Het lijkt me mooi om hier mee af te sluiten. Laten we allemaal wat meer kijken naar de mooie dingen van het leven! Wees trots op wie je bent, wat je hebt, wat je kunt en koester de mensen om je heen!

Wees trots op wie je bent, wat je hebt, wat je kunt en koester de mensen om je heen!