Mindset is alles

Corina heeft een logee in huis: de temperamentvolle hond Zaya. Ten einde raad vraagt ze haar zoon Sjoerd om hulp: hij helpt haar Zaya te trainen. Haar zoon en hond leren Corina waardevolle levenslessen.

Ik heb een mevrouw Akita in huis. Die lijkt wel een beetje op Sjoerd toen hij bij mij woonde. Ik wil dat zij acceptabel, zonder getrek gesjor, arm uit de kom rukken en jacht op duif en kouw naast mij loopt. Hoe harder ik dit wil, hoe harder zij achteruit trekt en nog moeilijker loopt, tot mijn grote ergernis. Molshopen worden besprongen en zelfs een mol ontkomt niet aan haar jachtinstinct en geeft een schreeuw die ik nog nooit bij een mol heb gehoord.  Gelukkig kon mol nog weglopen. Ik moest baas zijn! Stevig doorlopen ondanks 30 kilo trekkracht achteruit. Ze móest luisteren! BOOS werd ik bij een zoveelste jachtactie, een niet luisteren en chaotisch van links naar rechts stuiteren. Foeterend vanuit mijn tenen togen wij naar de kortste weg naar huis, met de kortste lijn die ik in mijn hand kon houden zonder haar van nijd van de grond de tillen.

Thuis bedacht ik me dat ik voor alle buren mijn weg hoorbaar vervolgd had. Voor Akita was de boodschap ook aangekomen. Ze leek een beetje tam. Van binnen was ik wanhopig. Ik erkende de kracht van Akita, ik moest er wat mee. Ik sprak met haar: ‘Zaya, jij bent hond, en sterk en machtig. Je logeert bij mij, we moeten het samen doen, het moet voor ons beiden leefbaar zijn.’

Van Sjoerd wilde ik dat hij zijn zelfzorg regelde en de chaos in zijn hoofd te lijf ging met constructieve ezelsbruggetjes. Hoe harder ik het wilde, hoe minder het goed ging. Hoe meer ik verzon, hoe meer hij in de achteruitstand ging hangen totdat hij een schijnbaar universeel “lak aan de wereld en alle regels uitstraalde”. Hij is sterk en machtig. We hebben onmin gehad, grote afstand gehad, verwijten gehad. Er is een tijd geweest dat het leek alsof hij nooit had bestaan, terwijl ik al mijn herinneringen en kwetsuren had van onze levensreis samen. De leegte van contact die voelde alsof hij dood was. Rouw met een douw van onmacht. Ik erkende de rouw en de onmacht. Bij hem én bij mij. We konden elkaar blijkbaar niet bereiken en de pijn van onmacht werd te groot.

Wat overstijgt de onmacht dan? Ik ben ervan overtuigd dat dit liefde is in de onvoorwaardelijkheid. Onvoorwaardelijk accepteren dat iemand is zoals ie is, zonder invullen van allerlei etiketten en denkbeelden of ideeën. Het is gewoon zoals het is, en elk probleem heeft zijn eigen oplossing. Weten dat iemand karaktertrekken heeft die je kunnen bezeren, die onderdeel zijn van iemand, maar vaak niet gericht op het willen bezeren. Het is eerder ook onmacht.

Sjoerd heeft mij geholpen Akita te trainen. Ze loopt netjes. Laat molshopen op verzoek los, ligt op haar plaats als ik eet en loopt dóór als er een keffend klein hondje als tegenligger komt. We lopen op 50 centimeter van een groep eenden aan de kant. Wat was de tip waar ik het meest aan had? “Je kijkt teveel naar de grond, ma, en je bevriest in een moment dat het even lastig is. Maar je moet vooruit kijken, naar waar je naartoe loopt. Dan volgt Zaya.’

Het klopt. Mindset is alles. De kunst is je eigen oogkleppen te herkennen en te varen op liefde. Met liefde komt de samenwerking weer.

 

Wil je naar aanleiding van deze blog contact opnemen met Corina? Stuur haar dan een e-mail.