Muziek

even twijfelde ik
wat zeg ik en wat niet
waar ligt de grens
maar omdat mijn jongste zoon
in de fase van poep en plas zit
en zich nog niet geneert
durf ik het wel aan
en geef eens openheid van zaken
iets wat voortaan blijft
achter een gesloten deur

want het spoelen van je darmen
is niet niks
Jesse was net een jaar oud
toen de wisconsulente
van het ziekenhuis
dit mij voor ging doen
we konden er niet omheen
maar ach wat was dat naar
wat huilde mijn kleine jongen
van pijn en ongemak
en zijn moeder
die stond daar maar
en liet die vrouw maar doen

toen kwam het ritueel
elke avond
met een slang naar binnen
en spuiten maar
tot poep en water mengden
zodat de verstopping
als sneeuw voor de zon verdween
mijn lieve ventje
begon al met het huilen
zodra hij de celstof matjes zag
en ik kon hem niet troosten
deed even niet als moeder
maar moest verpleegster zijn
zo tegen mijn gevoel in
en zei meer tegen mij dan tegen hem:
kop op, het is voor eigen bestwil
klagende tonen en
een huilend hart vermengden
met reutelende darmpjes

ik kon toen niet overzien
dat het ooit eens
goed zou gaan
dacht: dit hoort nu bij het leven
elke avond dit refrein

maar nu, een paar jaar later
moet ik zeggen
de klanken worden anders
in de badkamer klinken nu
vrolijke noten
jazeker het duurt nog steeds een poos
even een avond weg kan zomaar niet
en op vakantie vraagt wat creativiteit
maar het is nu meer gewoon
geïntegreerd in ons gezin
Jesse vindt het niet zo erg
het voelt nu meer
als qualitytime
we lezen 100 boekjes
En zingen leuke liedjes,
we vertellen verzonnen verhaaltjes
en overstemmen zo de klaterende poep
of oke, we doen
als mama de was opvouwt
ook weleens een spelletje
op mama’s telefoon

de andere kinderen zijn eraan gewend
we zijn een poos uit de kamer
maar niet helemaal uit beeld
ik kan gerust een minuutje weg
om met boze bastonen
een zoon naar zijn huiswerk te dirigeren
of een dochter met lieflijke klanken
te sturen naar haar koor
soms komt er één gezellig bij
en neemt de stank voor lief
zo bracht pas de grootste zus
naast haar kleine broertje
zittend op een kruk
de nieuwste gitaarakkoorden ten gehore

Jesse was verrukt
en dirigeerde vrolijk mee
dat was even zo’n besefmoment
ik dacht nog even terug
en het zong in mijn hart
wat ben ik blij dat het tij mocht keren
dat het nu zo goed mag gaan
zo zat ik het schouwspel
genietend ga te slaan
Jesse deed het slotakkoord
en zei: het is net klassiek muziek
we lachten met z’n drieën

en het was als muziek