Obstakels

Het is een doorn in mijn oog
Als een vlieg op de taart
Het is poep op de stoep

De bolus ligt er al weken
Drie en een beetje om precies te zijn
We omzeilden hem zo’n zestig keer
Van huis naar school
Van school naar huis
Tot nu toe gaat het goed
Bij ons wel
de profielen van een ander staan erin
Hopelijk blijft hun schade beperkt
Tot aan de achterdeur

Maar eens gaat het mis
Ik zie het al gebeuren
Dan rijdt onze kleine doerak
Met veel vermaak
Door die bruine derrie heen
Het hecht zich aan zijn wiel
Plakt het aan zijn handjes
Veegt het aan zijn jasje
Aait het in zijn haar
En stopt het in zijn mond!

Dan rijdt hij mee naar binnen
De keuken door
en kamer in
echt, mensen hebben geen idee
Hoe hoog het zit
Hoe ver het kan gaan

Ik aas op vergelding
En hoop bijna
Op zo’n mooi plaatje
Van mijn kind onder hondenpoep
Zittend in een vieze rolstoel
Ik stuur het naar elke hondenbaas
En hoop op grote ogen en rode wangen
Een stotterend sorry
Dan haal ik mijn gram

Opeens stopt mijn gekonkel
En schud mijn hoofd
Wat geef ik mijn kind nu mee?
Dat hij frustratie moet voeden
Bij elke drol op hol mag slaan?

Ik kan hem beter leren
Het leven te nemen zoals het is
Obstakels niet uit de weg te ruimen
Maar er met een knipoog naar te kijken
Ik kan het voorbeeld geven
Moeilijkheden op zijn levenspad
Tot uitdaging te transformeren

Ik overpeins deze levensles
En kom tot de conclusie
Zo wil ik het doen
Dit wil ik mijn kindje geven
Veel valt hierover nog te zeggen
Maar in de beperking
toont zich de meester