Zorglandschap

Ik kreeg de tip
Van een spina-moeder
Neem ook zo’n wiel
Een midcruiser of free wheel
Of hoe je het ook noemt
Een voorzetwiel voor de rolstoel
Om te rijden
Over onverharde wegen

Ik werd voor even
Heel enthousiast
Zouden we dan met gemak
Het bospad kunnen nemen
Of langs de zee een stukje gaan?
Ik zag het al voor me
Niet meer zwoegen en zweten
Steken en duwen
Achterstevoren trekken
Of een heel eind om
Maar zo luchtig lopend
Alleen genietend van natuur

Maar ik leefde op een roze wolk
Mijn rede nam het daarna over
Van mijn mooie droom
En liet de werkelijkheid mij zien
Er zou een hele weg
moeten worden afgelegd
Voor de droom een feit zou zijn
Het aanvragen van een hulpmiddel
Is niet makkelijk
Een weg door zorglandschap
Kan zo lang duren
Vraagt zoveel energie
Dat ik aan het einde van die reis
Vast uitgeteld
Geen puf heb in een ommetje
Door bos of over strand
Dus bij de start van een aanvraag
Weeg ik af
Hoeveel levert het ons op
Of kost het soms teveel?

Ik zucht al bij het idee
Een knoop komt in mijn maag
Telefoontjes en mailtjes
Van verkeerd verbonden
Naar eindeloos in de wacht
Een goede onderbouwing nodig
Toch net verkeerd verwoord
Weer van vooraf aan beginnen
Muggenzifterij
Sorry voor het woord
En als dan eindelijk
Alles compleet is opgestuurd
Kan het wachten gaan beginnen
Reken gerust een aantal maanden
Zodat je bij een antwoord
Eerst even denkt
Over welke aanvraag
Gaat dit ook al weer
Of erger
Soms is na al het wachten
De noodzaak voor het middel
Helaas allang verstreken
Het is bureaucratie ten top

De ergotherapeut
Heeft me al gewaarschuwd
De gemeente kan wat moeilijk doen
Een midcruiser is geen must
Zo vindt men vanachter hun bureau
Een goede uitkomst
Is niet gegarandeerd
En opeens ben ik het beu
Waarom nou zo moeilijk doen
terwijl het zo makkelijk kan
soms valt niet het zwaarst
mijn kindje met beperking
maar al die dingen eromheen

Ach ik ben een kind van mijn tijd
Vandaag besteld
En morgen in huis
Maar ik moet een stapje terug
Een beetje meer geduld bewaren
iets meer over grenzen kijken
en dan dankbaar zijn
dat een zorglandschap
in Nederland bestaat
want laatst zag ik een plaatje
van een 15-jarig spina-meisje
uit een heel ver land
die bij gebrek aan beter
zat op moeders rug
mijn hand gaat op mijn mond
en ik hoop
dat mijn lieve Jesse
als hij groot is
vanuit dit perspectief
mag kijken
we hebben het toch goed!